GezondheidsTesten
Onze oudercombinaties zijn zorgvuldig gekozen om genetische risico's op erfelijke ziekten te minimaliseren.
Sommige gezondheidsproblemen bij honden worden niet alleen bepaald door genetische factoren, maar kunnen ook worden beïnvloed door externe omstandigheden. Denk hierbij aan voedingskeuzes, omgevingsinvloeden en andere externe factoren die een rol kunnen spelen bij de gezondheid.
Bij TRUE LOVE CURLS staan gezondheid en welzijn van onze honden voorop. Daarom testen we onze honden zorgvuldig.
Hieronder vind je een overzicht van de verplichte, aanbevolen en extra gezondheidstesten die we uitvoeren.
Alle gezondheidstesten van onze honden zijn beschikbaar ter inzage tijdens het puppybezoek. Aarzel niet om ernaar te vragen, we delen ze graag met u.
Wij voeren tests uit voor meer dan 250 genetische aandoeningen via het DNA Breederpakket van Embark.
De belangrijkste tests zijn als volgt:
Verplichte tests volgens de richtlijnen van de rasvereniging (NVBK)
- Patella Luxatie: Onderzoek door palpatie, uit te voeren vóór de eerste dekking.
- PRA prcd (Progressive Rod-Cone Degeneration): DNA-test, uit te voeren vóór de eerste dekking.
- DM (Degeneratieve Myelopathie): DNA-test, uit te voeren vóór de eerste dekking.
- MVD (Mitral Valve Disease): Onderzoek uitgevoerd op 18 maanden, 4 jaar en 6 jaar via auscultatie en/of echocardiografie.
Aanbevolen tests volgens de richtlijnen van de rasvereniging (NVBK)
- PRA rcd4 (Progressive Retinal Atrophy): DNA-test.
Aanvullende tests
- ECVO: Oogonderzoek.
- GM2 (Gangliosidosis): DNA-test.
- NE (Neonatale Encefalopathie): DNA-test.
- vWD (Von Willebrand Disease): DNA-test.
Specifieke tests voor honden met de merle-kleur:
- MDR1 (Multi-Drug Resistance): DNA-test.
- M Locus (Merle-gen): DNA-test.
Waarom gezondheidstesten belangrijk zijn
Door deze uitgebreide testen te doen, zorgen we ervoor dat onze honden en hun nakomelingen zo gezond mogelijk zijn. Het geeft ons ook de zekerheid dat we verantwoord fokken en bij dragen aan de gezondheid van het ras.
DNA

Via Embark, Zoolyx of Combibreed laten wij een volledig pakket aan DNA-onderzoeken uitvoeren. Hierbij worden meer dan 250 erfelijke aandoeningen onderzocht, evenals kleurgenen en uiterlijke kenmerken. Wij stellen onze oudercombinaties zorgvuldig samen, waarbij we rekening houden met al deze aspecten om gezonde en goed gefokte pups te bieden. Aandoeningen die niet op deze pagina vermeld staan, maar wel getest worden, hebben geen invloed op de Poedel.
Hoe werkt DNA?
De meeste erfelijke ziektes zijn recessief
Bij recessieve erfelijke ziektes moet een hond tweemaal een gemuteerd gen hebben (één van elke ouder) om de ziekte op basis van erfelijkheid tot uiting te kunnen laten komen. We zeggen bewust "zou kunnen komen", omdat niet elke erfelijke aandoening automatisch een zieke hond oplevert. Sommige ziektes die niet genetisch vastliggen, kunnen alsnog door andere factoren tot uiting komen.
Een voorbeeld uit de menselijke genetica: stel je laat jezelf testen op een aanleg voor kanker. Het kan zijn dat jouw DNA aantoont dat je erfelijk risico loopt. Dit betekent echter niet automatisch dat je daadwerkelijk kanker ontwikkelt. Aan de andere kant kan kanker ook ontstaan door omgevingsfactoren zoals voeding, verontreinigde lucht of straling, zonder dat er een erfelijke aanleg is.
Dit benadrukt dat we niet alles volledig in de hand hebben. Wat we wél kunnen doen, is het risico op erfelijke aandoeningen zo veel mogelijk minimaliseren door:
- Erfelijke testen uit te voeren op onze honden.
- Onze honden te voorzien van hoogwaardige voeding.
- Het risico op blessures en gewrichtsproblemen te verkleinen door pups niet te zwaar te belasten, bijvoorbeeld door overmatig springen of intensieve beweging te vermijden in de groeifase.
Met deze aanpak dragen we bij aan de gezondheid en het welzijn van onze honden, zowel genetisch als door een gezonde levensstijl.
Honden kunnen op basis van hun genetische status als volgt worden ingedeeld:
- Vrij: Deze honden hebben het gen niet en zullen de ziekte op erfelijke basis niet ontwikkelen.
- Drager: Deze honden hebben het gen éénmaal. Een drager zal de ziekte op erfelijke basis niet ontwikkelen, maar kan het gen wel doorgeven aan de nakomelingen.
- Lijder: Deze honden hebben het gen tweemaal en kunnen de ziekte op erfelijke basis ontwikkelen.
Om de genetische diversiteit binnen de populatie te behouden, is het belangrijk om honden niet zomaar uit een fokprogramma te verwijderen. Wat cruciaal is, is dat beide ouderdieren getest worden en dat op basis van de testresultaten de juiste oudercombinaties worden gemaakt.
Bij sommige ziektes kan er zelfs met een lijder gefokt worden, op voorwaarde dat:
- De ziekte de hond geen problemen geeft tijdens het dekken, de dracht, het zogen of de bevalling.
- De partner vrij is van het gen, zodat er geen pups geboren die lijder zijn.
Met deze aanpak kan men verantwoord fokken en tegelijkertijd de genenpoel breed houden voor een gezonde toekomst van het ras.

Erfelijke aandoeningen bij de poedel
ECVO
Een ECVO-onderzoek, voluit European College of Veterinary Ophthalmologists-onderzoek, is een uitgebreide oogheelkundige screening die wordt uitgevoerd bij honden om eventuele erfelijke of verworven oogafwijkingen op te sporen. Deze afwijkingen kunnen variëren van staar en netvliesaandoeningen tot afwijkingen aan het hoornvlies.
Tijdens het onderzoek zal een geregistreerde specialist in oogheelkunde bij dieren, een zogenaamde veterinaire oogarts, de ogen van de hond grondig onderzoeken. Dit omvat vaak het gebruik van speciale instrumenten zoals een oftalmoscoop en een spleetlamp om de verschillende structuren van het oog te beoordelen.
De resultaten van het ECVO-onderzoek worden vastgelegd in een officieel rapport dat wordt verstrekt aan de eigenaar van de hond. Deze resultaten kunnen helpen bij het fokken van gezonde nakomelingen en het voorkomen van de verspreiding van erfelijke oogziekten binnen bepaalde hondenrassen.
MVD
Mitralisklepdegeneratie of mitral valve disease (MVD) wordt in de eerste plaats gescreend door middel van hartauscultatie. Bij het waarnemen van een bijgeruis moet het hart worden bekeken door middel van een echocardiografie.
Het fokadvies dat wordt gegeven, heeft als doel om het risico op het voorkomen van de aandoening te beperken. Net als bij andere complexe aandoeningen kan dit risico niet worden teruggebracht naar nul.
Patella Luxatie
Patella luxatie bij honden is een aandoening waarbij de knieschijf (patella) tijdelijk of permanent uit zijn normale positie glijdt, meestal naar de binnenkant van de knie. Dit kan leiden tot kreupelheid, pijn en ongemak bij de hond.
Om patella luxatie vast te stellen zonder verdoving, voert een dierenarts een lichamelijk onderzoek uit waarbij de knie van de hond wordt beoordeeld op mobiliteit en stabiliteit. De dierenarts kan de knieschijf met de hand proberen te verplaatsen om te zien of deze gemakkelijk uit zijn normale positie glijdt.
Daarnaast kan de dierenarts ook de mate van laxiteit (losheid) van de knie controleren door de poot in verschillende posities te buigen en te strekken. Dit helpt bij het bepalen van de ernst van de luxatie en of verdere diagnostische tests nodig zijn.
Hoewel een diagnose zonder verdoving kan worden gesteld, kunnen aanvullende tests zoals röntgenfoto's of echografieën worden aanbevolen om de ernst van de aandoening te bevestigen en om de beste behandelingsmogelijkheden te bepalen.
PRA prcd & PRA RCD4
PRA (Progressieve Retina Atrofie) is een verzamelnaam voor een groep erfelijke oogaandoeningen die leiden tot progressieve achteruitgang van het netvlies (retina) en uiteindelijk tot blindheid. Binnen PRA zijn er verschillende typen, waarvan PRA-prcd en PRA-RCD4 de meest voorkomende vormen zijn bij honden.
Kenmerk | PRA-prcd | PRA-RCD4 |
---|---|---|
Oorzaak | Degeneratie van staafjes en kegeltjes | Dysplasie van staafjes en kegeltjes |
Leeftijd symptomen | Jong (3-9 jaar) | Oud (7-12 jaar) |
Progressie | Relatief snel | Langzamer |
DM
Degeneratieve myelopathie (DM) is een progressieve neurologische aandoening die voorkomt bij honden. Het treft het ruggenmerg, wat leidt tot een geleidelijk verlies van coördinatie, spierzwakte en uiteindelijk verlamming van de achterpoten. DM wordt veroorzaakt door een afbraak van de zenuwcellen in het ruggenmerg, meestal als gevolg van genetische factoren.
De SOD1-test is een genetische test die kan helpen bij het identificeren van honden die drager zijn van de mutatie geassocieerd met DM. De test richt zich op een specifiek gen genaamd SOD1, waarvan bekend is dat mutaties bijdragen aan de ontwikkeling van DM bij bepaalde hondenrassen. Hoewel de SOD1-test nuttig is om te bepalen of een hond drager is van de mutatie, is het belangrijk op te merken dat het hebben van de mutatie niet noodzakelijk betekent dat de hond de ziekte zal ontwikkelen. Er zijn andere genetische en omgevingsfactoren die ook een rol spelen bij het ontstaan van DM. Daarom is de betrouwbaarheid van de SOD1-test als voorspeller van de ziekte niet absoluut, maar het kan fokkers helpen bij het nemen van geïnformeerde beslissingen om de verspreiding van DM binnen populaties van bepaalde hondenrassen te beperken.
DM wordt overgeërfd als een recessieve eigenschap, wat betekent dat een hond twee kopieën van het afwijkende gen moet erven om de ziekte te kunnen ontwikkelen. Als een hond slechts één kopie van het afwijkende gen erft, wordt hij beschouwd als drager van de mutatie, maar vertoont hij geen symptomen van de ziekte.
GM2
Gangliosidose bij de hond is een groep zeldzame lysosomale opslagziekten die resulteren in de abnormale ophoping van een vetachtige substantie genaamd ganglioside in de hersenen en andere organen van het lichaam zoals de lever.
De symptomen van gangliosidose treden meestal op tijdens de eerste twee levensjaren en kunnen gewichtsverlies, spierzwakte en blindheid zijn. Bij ernstige ophoping van gangliosiden wordt de coördinatie van de hond aangetast en treedt vaak cerebellaire ataxie op. De hond kan lethargisch of depressief lijken. Hoofdschokken worden vaak waargenomen, vooral tijdens het eten. In sommige gevallen kunnen epileptische aanvallen optreden. De symptomen verergeren met de tijd en euthanasie wordt vaak toegepast.
NE
NE (Necrotizing Encephalitis) is een ernstige inflammatoire aandoening die het centrale zenuwstelsel van honden aantast. Het wordt gekenmerkt door ontsteking en necrose (weefselsterfte) van de hersenen, wat leidt tot neurologische symptomen zoals veranderingen in gedrag, epileptische aanvallen, verlamming en uiteindelijk de dood.
vWD
Von Willebrandziekte (vWD) is een erfelijke bloedingsstoornis bij honden, vergelijkbaar met hemofilie bij mensen. Het wordt veroorzaakt door een tekort of disfunctie van het Von Willebrand-factor (vWF) eiwit, dat een rol speelt bij de bloedstolling en het stoppen van bloedingen. Honden met vWD kunnen symptomen vertonen zoals overmatig bloeden na verwondingen, langdurig bloeden na chirurgie, bloedneuzen, bloed in de ontlasting of urine, of onverklaarde blauwe plekken. De ernst van de ziekte kan variëren van mild tot ernstig, afhankelijk van de mate van vWF-deficiëntie. Met de juiste behandeling en voorzorgsmaatregelen kunnen honden met vWD een normaal leven leiden, maar het is belangrijk om ze te beschermen tegen letsel en chirurgie zorgvuldig te plannen.
MDR 1
Het MDR1-gen, oftewel het Multidrug Resistance 1-gen, codeert voor een eiwit dat betrokken is bij het transport van diverse stoffen, inclusief medicijnen, over celmembranen. Het speelt een cruciale rol bij het handhaven van de integriteit van de bloed-hersenbarrière, wat essentieel is voor de bescherming van de hersenen tegen schadelijke stoffen.
Bepaalde hondenrassen, waaronder die in de colliefamilie groep zoals de Border Collie en de Australische Herder, kunnen een mutatie hebben in het MDR1-gen. Deze mutatie kan ervoor zorgen dat deze honden overgevoelig zijn voor bepaalde geneesmiddelen, zoals ivermectine, loperamide en verschillende chemotherapeutica.
Het is van bijzonder belang om honden met het merle gen, die mogelijk afstammen van rassen in de colliefamilie groep, te testen op de MDR1-mutatie. Merle honden hebben een hogere kans om deze mutatie te dragen vanwege hun genetische achtergrond. Het testen op het MDR1-gen is essentieel om te voorkomen dat honden die het gen hebben, onbedoeld worden blootgesteld aan medicijnen die schadelijk voor hen kunnen zijn. Met deze kennis kunnen eigenaren en dierenartsen geschikte medicatie kiezen die veilig is voor honden met deze gevoeligheid, wat hun gezondheid en welzijn ten goede komt.
M-locus
Een cruciaal aspect waar we ons op richten, is het M-locus gen, ook wel bekend als het merle-gen.
Het merle-gen is verantwoordelijk voor het merle-vachtpatroon bij honden. Echter, wanneer een hond twee kopieën van het merle-gen erft, kan dit leiden tot ernstige gezondheidsproblemen, waaronder gehoor- en zichtproblemen, evenals andere neurologische aandoeningen.
We nemen daarom strikte maatregelen om ervoor te zorgen dat onze merle honden slechts één exemplaar van het merle-gen erven.
Voorbeelden van genen die de gezondheid van de poedel niet aantasten
IVDD
IVDD is een erfelijke aandoening die vooral voorkomt bij kortbenige rassen, zoals teckels, corgi's en bassets. Het is een aandoening die de tussenwervelschijven van de wervelkolom aantast en kan leiden tot pijn, verlamming en zelfs totale invaliditeit bij honden.
Het is belangrijk op te merken dat de IVDD marker geen invloed heeft op alle rassen.
Bijvoorbeeld poedels behoren niet tot de kortbenige rassen die vatbaar zijn voor deze IVDD uitslag van de test.
ALT
Deze genetische test kan door dierenartsen worden gebruikt als een klinisch hulpmiddel. Dierenartsen raadplegen een reeks laboratoriumwaarden bij het bepalen of het ALT-niveau van een hond normaal is. Honden met één of twee kopieën van deze variant hebben een ALT-waarde die laag is of aan de lage kant van het normale referentiebereik ligt. Dierenartsen kunnen deze test gebruiken om de betekenis van een verhoogde ALT-waarde te bepalen.
